دیتاسنتر مجازی مجموعه ای از منابع زیرساخت ابری است که به طور خاص برای نیازهای تجاری شرکت طراحی شده اند. این منابع شامل پردازنده ها، حافظه، ذخیره سازی و پهنای باند است.
مجازی سازی دیتاسنتر در واقع فرآیندی خاص است که در آن طراحی، توسعه و استقرار دیتاسنتر بر روی فناوری رایانش ابری و مجازی سازی انجام می شود. این فناوری هزینه سرمایه عملیاتی و مرکز داده را کاهش می دهد و همچنین از بهینه سازی زیرساخت ها و استفاده از منابع پشتیبانی می کند.
وجود دیتاسنتر مجازی بدان معناست که دیتاسنتر های فیزیکی علاوه بر تجهیزات فیزیکی، از چندین ماشین مجازی نیز میزبانی می کنند. سرور مجازی می تواند مزایای زیادی برای شرکت ها به همراه داشته باشد و به دیتاسنتر های مجازی اجازه بدهد تا با توجه به نیازهای واحد تجاری، راه حل های انعطاف پذیر و مقیاس پذیر با قابلیت دسترسی بالا و سفارشی سازی ارائه دهند.
بزرگترین تمایز یک دیتاسنتر مجازی این است که می توانید در هر زمان و به راحتی تخصیص منابع را در محلی که حضور دارید، بدون نیاز به مراجعه به محل دیتاسنتر دوباره تنظیم کنید.
بسیاری از ارائه دهندگان این فناوری، ترکیب یکسانی از اجزا را ارائه می دهند و همچنین ممکن است خدماتشان مبتنی بر فناوری مجازی ساز VMware باشند، اما پس از اختصاص منابع به روش InterVision، به شما اجازه نمی دهند دوباره منابع را کانفیگ کنید.
یک دیتاسنتر فیزیکی محیطی متشکل از انواع مختلفی از سخت افزار شامل سوئیچ ها، سیستم های ذخیره سازی، روترها و سرورها می باشد. همه این اجزا باید به درستی متصل شده و از آنها تغذیه شود. در نتیجه، یک دیتاسنتر فیزیکی ممکن است فضا و انرژی قابل توجهی نیاز داشته باشد، پس استفاده از دیتاسنتر مجازی مزایای زیادی خواهد داشت که در ادامه به آن می پردازیم.
مزایای دیتاسنتر مجازی
- کاهش هزینه ها
با مجازی سازی دیتاسنتر، می توانید هزینه های مدیریت و کارکنان فنی را کاهش دهید. علاوه بر این، هزینه های مربوط به خرید، نگهداری و تعویض سخت افزار های IT که بسیار گران قیمت شناخته می شوند ، به شدت کاهش می یابد.
- مدیریت ساده
با استفاده از راه کار مجازی سازی، مدیریت زیرساخت ها ساده می شود و به شما این امکان را می دهد که سیستم ها را از راه دور، به راحتی و در لحظه مدیریت کنید.
- بهینه سازی منابع
یکی از مزایای دیگر فرصت بهینه سازی منابع است که هم در سطح فیزیکی و هم در سطح مجازی ممکن است و انعطاف پذیری و عملکرد سیستم را بیشتر می کند.
- پرداخت به ازای استفاده
با مجازی سازی می توانید از مدل پرداخت به ازای استفاده، استفاده کنید که پرداخت فقط برای منابع واقعی استفاده شده را امکان پذیر می کند. به این ترتیب مشتری مخارج اضافه را برداشته و پس انداز می کند.
- کاهش مصارف
منابع سخت افزاری حتی اگر در حال حاضر استفاده نشوند، به انرژی زیادی نیاز دارند. مجازی سازی مصرف را کاهش می دهد و اثرات زیست محیطی دیتاسنتر و هزینه مصرفی را محدود می کند.
- امنیت تسهیلات و داده ها
با تکیه بر تسهیلات تخصصی می توانید از سطح بالایی از سیستم های امنیتی و محافظت پیشرفته از داده ها بهره مند شوید که قطعا با ایمنی فناوری پیش فرض قابل مقایسه نیست.
- بازدهی بالا
سیستم های مجازی زیرساخت IT را سریع تر می کند و کارایی و بازدهی عملیاتی آنها را افزایش می دهد.
- خدمات مدیریت شده
با استفاده از خدمات دیتاسنتر مجازی، شما این فرصت را دارید که با آرامش خاطر کامل، مدیریت خدمات فناوری اطلاعات خود را به تیمی از متخصصان می سپارید و بر کار اصلی خود تمرکز می کنید.
- جدیدترین فناوری
فناوری به سرعت تغییر می کند و ممکن است به روز بودن فناوری برای شرکت ها بسیار گران باشد. دیتاسنتر مجازی با کمترین هزینه بهترین فناوری موجود در بازار را در اختیار مشتریان قرار می دهند.
- در دسترس بودن و و قابل مقیاس بندی
سیستم های مجازی امکان مقیاس پذیری بالای منابع را فراهم می کنند و بیشتر بودن میزان دسترسی نسبت به تجهیزات فیزیکی باعث شده دیتاسنتر های مجازی ازدیتاسنتر های فیزیکی برتر شناخته شوند.
مدیریت دیتاسنتر مجازی
اگرچه مجازی سازی سرور از جهاتی با نظارت بر سرورهای فیزیکی تفاوتی ندارد، امابه هرحال تفاوت های مهمی نیز وجود دارد. سازمان هایی که به دنبال به حداکثر رساندن مجازی سازی یک دیتاسنتر هستند، معمولاً با تمرکز بر این زمینه های کلیدی از مزایای آن بهره مند می شوند:
- استاندارد سازی
این که شما از صحیح کار کردن نرم افزار های سرورها و سیستم و بروزرسانی صحیح patch سیستم ها اطمینان داشته باشید از اهمیت حیاتی برخوردار است. در یک محیط مجازی، چالش ها چند برابر می شوند، و یک زیر ساخت فیزیکی فرعی، چارچوب مجازی را تضعیف می کند. در نتیجه، اطمینان از اینکه کانفیگ ها، الگوها، کانتینرها و کتابخانه ها به درستی نصب شده و به کل محیط رسیده اند بسیار مهم است.
- رفع پراکندگی آدرس
در بسیاری از موارد ، دلیل استفاده از مجازی سازی مقابله با پراکندگی سرور است. البته مجازی سازی، به ویژه مجازی سازی یک دیتاسنتر، می تواند خودش شکل خاصی از پراکندگی ایجاد کند. مثلا افراد منابعی را تهیه می کنند که نیازی به آنها ندارند. برای حل این مشکل باید از الگوهای خوب طراحی شده، ابزارهای حسابرسی و آموزش تیم ها و کارمندان در مورد چگونگی استفاده موثر از منابع استفاده کرد.
- استفاده از مدیریت صحیح و ابزارهای مدیریتی
استفاده از نرم افزار و ابزارهای مناسب برای مدیریت مجازی سازی امری مهم است. به ویژه هنگامی که بیش از یک مدیر روی پروژه سرپرستی میکند. اگرچه فروشندگانی مانند مایکروسافت و VMware ابزارهای داخلی را با نرم افزار مجازی سازی خود ارائه می دهند، اما ممکن است این محصولات برای مقابله با پیچیدگی های سرور مجازی و دیتاسنتر مجازی، به اندازه کافی قدرتمند نباشد. برخی از فروشندگان کوچکتر با دید عمیق تر در یک بسته مجازی و مسلح کردن IT با ابزارهای قدرتمندتر برای شناسایی مشکلات و مدیریت سرورها و سیستم های مجازی، شکاف ها را برطرف می کنند و ویژگی های از دست رفته را باز می گردانند.
- تهیه فضای ذخیره سازی شبکه کافی و نسخه بکاپ
ذخیره سازی داده ها و تهیه نسخه بکاپ از وظایف اساسی هر سازمان است، اما مجازی سازی یک دیتاسنتر می تواند چالش های مختلفی را ایجاد کند. شبکه های ذخیره سازی (SAN) یک انتخاب برای بسیاری از سازمان هایی است که به دنبال استفاده از دیتاسنتر مجازی هستند. اما فضای ذخیره سازی متصل به شبکه (NAS) نیز می تواند به خوبی کار کند و این دستگاه ها عموماً قیمت کمی دارند. این مهم است که بدانیم چگونه می توان ظرفیت ذخیره سازی را برای تأمین نیازهای یک محیط مجازی اندازه گیری کرد. این امر به مکانی که سیستم های مجازی disc image ها را در SAN یا دیگر شبکه های ذخیره سازی، ذخیره می کنند، نیاز دارد.
مقایسه دیتاسنتر مجازی با دیتاسنتر فیزیکی
دیتاسنتر فیزیکی و دیتاسنتر مجازی
دیتاسنتر فزیکی محدود به یک سایت فیزیکی است و درصورتی که شما قصد جابجایی سرورهای خود را داشته باشید، مهاجرت از یک دیتاسنتر فیزیکی یک پروژه ای سخت و گران قیمت است.
با این که دیتاسنتر مجازی محدود به هیچ سایت فیزیکی نیست و چندین دیتاسنتر مجازی می تواند در یک دیتاسنتر فیزیکی وجود داشته باشد و کل اطلاعات داخل این نوع دیتاسنتر به سادگی قابل تکثیر و انتقال است.
سرورها در دیتاسنتر مجازی و اختصاصی
- در دیتاسنتر فیزیکی رشد داده ها نسبتاً ثابت و قابل پیش بینی است و به طور معمول فقط با همان راه افزودن سرورهای بیشتر صورت می گیرد، با این که در دیتاسنتر مجازی به دلیل فضای دینامیک برای داده ها، تعداد ماشین های مجازی می تواند بالا و پایین شود.
- در دیتاسنتر فیزیکی خاموش کردن سیستم ها برای تعمیر و نگهداری سخت افزار یا آپدیت فناوری، یک کار معمول است وممکن است چندین بار پیش بیاید، با این که خاموشی سیستم ها در دیتاسنتر مجازی با vMotion و ذخیره سازی vMotion از بین می رود.
- در دیتاسنتر فیزیکی میانگین 5 تا 10 درصد CPU استفاده می شود، به ویژه در CPU هایی با تعداد هسته بالا. در دیتاسنتر مجازی 50 تا 80 CPU برای سیستم های مجازی ومجازی ساز استفاده می شود.
- در دیتاسنتر فیزیکی دسترسی به قفسه های سرور، اغلب با یک سوئیچ از بالای رک و UPS صورت می گیرد، در این صورت دیتاسنتر یک مصرف کننده بزرگ انرژی حساب می شود. در دیتاسنتر مجازی با ادغام سرورها و همگرایی زیرساخت ها، الزامات فضای رک به شدت کاهش می یابد. با این روش، یک کاهش شدید در فضا و قدرت به وجود می آید.
- در دیتاسنتر فیزیکی پیچیدگی بالا است اما تخصص خاصی برای نگهداری نیاز نیست، با این که در دیتاسنتر مجازی پیچیدگی فیزیکی کمتر است اما تخصص بالا برای حفظ داده ها لازم است.
- در دیتاسنتر فیزیکی تحمل خطا به دلیل هزینه و پیچیدگی به ندرت صورت می گیرد، به همین دلیل شما به سخت افزار تخصصی مانند Stratus ftServer نیاز دارید. اما در دیتاسنتر مجازی، تحمل خطا یک ویژگی درخواستی است زیرا مبتنی بر نرم افزار است. به عنوان مثال، می توانید آن را به طور موقت در حین اجرای کارهای خود روشن کنید.
مخزن داده ها در دیتاسنتر مجازی و اختصاصی
- انتقال مخزن داده ها از یک دیتاسنتر فیزیکی به یک دیتاسنترفیزیکی دیگر، یک اتفاق سخت و عمده است که برای انجام، کارهای دستی زیادی لازم دارد. در دیتاسنتر مجازی انتقال داده ها با ذخیره سازی vMotion به صورت live صورت می گیرد که زمان و زحمت زیادی را صرف خود نمی کند.
- در دیتاسنتر فیزیکی بکاپ گیری، با عوامل پشتیبان گیری انجام می شود. این مسئله مشکل خاص خود را ایجاد می کند زیرا عوامل پشتیبان باید مستقر باشند، به روزرسانی و مدیریت شوند. روند بکاپ گیری همچنین باعث ایجاد ورودی / خروجی بالای دیسک می شود که بر عملکرد برنامه تأثیر می گذارد. در دیتاسنتر مجازی سرویس بکاپ گیری توسط مدیر مسئول بدون شبکه و بدون عامل است ارائه می شود. از آنجا که تهیه نسخه بکاپ از خارج از سیستم عامل ماشین مجازی انجام می شود، هیچ تاثیری در عملکرد برنامه یا سیستم عامل ندارد.
شبکه در دیتاسنتر مجازی و اختصاصی
- در دیتاسنتر فیزیکی Load Balancer به طور معمول در مرکز قرار دارد. درست مانند فایروال، که در این صورت اندازه گیری دشوار می شود و هزینه آن بالاتر می رود. در دیتاسنتر مجازی Load Balancer توزیع می شود و با تقاضای کاربر مقیاس می شود.
- در دیتاسنتر فیزیکی ترافیک باید به صورت دستی به فایروال هدایت شود. بدون آن، ترافیک از دیوار آتش فرار می کند. در دیتاسنتر مجازی همه ترافیک ها از VM و hypervisor به سمت فایروال حرکت می کنند.
جبران خسارت در دیتاسنتر مجازی و اختصاصی
- از نظر معماری در دیتاسنتر فیزیکی، جبران خسارت بر اساس برنامه انجام می شود و هر برنامه ای راه حل اختصاصی خاص خود را دارد. در دیتاسنتر مجازی جبران خسارت به عنوان یک سرویس توسط سیستم عامل ارائه می شود. این یک راه حل برای همه برنامه ها است.
- در دیتاسنتر فیزیکی برای انجام جبران خسارت، لازم است که سیستم استندبای شود. این باعث افزایش هزینه و یچیدگی در یک محیط بزرگ می شود. در دیتاسنتر مجازی نیازی نیست برای جبران خسارت سیستم استندبای شود. مجازی ساز می توانید در طول جبران خسارت به حالت تعلیق درآید.
- در دیتاسنتر فیزیکی جبران خسارت یک فرآیند دستی است. در دسترس نبودن منابع کلیدی IT هنگام وقوع خسارات می تواند بر توانایی بازیابی سازمان تأثیر بگذارد. در دیتاسنتر مجازی تمام مراحل جبران خسارت خودکار است. هنگامی که مدیریت تصمیم به انجام جبران خسارت گرفت، تمام کارهایی که باید انجام شود بدون مداخله دست انجام می شود.
تیم زیرساخت دیتاسنتر مجازی
در دیتاسنتر فیزیکی در سازمان هایی که تیم IT بزرگ است، تیم جبران خسارت، تیم ویندوز و تیم Linux نیز می توانند تیم های جداگانه ای باشند. این تیم به نوبه خود به لایه های مدیریتی نیاز دارد. این مسئله منجر به سختی در تیم IT می شود.
در دیتاسنتر مجازی، تخصص مورد نیاز عمیق تر و تجربه مورد نیاز گسترده تر است. در اوایل ممکن است شما برای مدیریت 1000 سرور فیزیکی به 10 نفر نیاز داشته باشید. با مجازی سازی، ممکن است فقط به سه نفر برای مدیریت 2000 ماشین مجازی در 100 مجازی ساز نیاز داشته باشید. با این حال نیاز است، این 3 نفر تخصص عمیق تر و تجربه بیشتری نسبت به 10 نفر در مجموع داشته باشند.