درباره UDP یا User datagram protocol
UDP یا User datagram protocol یکی از اعضای اصلی مجموعه پروتکل اینترنت میباشد. این پروتکل از مدل انتقال ساده بدون ارتباط با مکانیزم های پروتکل کم استفاده میشود. که ارتباط handshaking وجود ندارد که موجب میشود برنامه کاربرد در معرض شبکه های غیر امن قرار بگیرد. تضمینی برای گرفتن و درخواست و یا محافظت مکرر نیست. اما این پروتکل از سیستم رمزنگاری checksum برای بررسی کردن آن بدون داشتن خطای داده ها و شماره های پورت ها برای آدرس دهی کردن فرایند های گوناگون در اول و آخر راه داده ها استفاده میکند.
نرم افزار های کاربردی قادر هستند با این پروتکل پیام بفرستند. پروتکل UDP برای مشخص کردن و اصلاح کردن خطا ضروری نباشد مناسب میباشد و یا در برنامه های در حال اجرا برای پیشگیری از زیاد شدن پردازش ها استفاده میشود. نرم افزارهای حساس به زمان از این پروتکل استفاده میکنند. چرا که قطع بسته ها که به معنی Dropping میباشد به انتظار برای تاخیر بسته ها ترجیح داده میشود، که این برای سیستم های realtime نمیباشد. در صورتی که احتیاج به برطرف کردن خطا در سطح شبکه باشد اکثرا از TCP یا Stream Control Transmission Protocol SCTP استفاده می شود.
قابلیت های UDP :
۱- سرویس معامله گرایی یا انتقال گرایی که به عنوان مواردی همانند DNS و Network Time Protocol استفاده می شود .
۲- Datagram که برای مدل های دیگر پروتکل همانند IP tunneling و Remote Procedure Call و NFS مناسب میباشد.
۳- برای راه اندازی کردن به صورت اتوماتیک bootstrapping یا دیگر اهداف بدون استفاده کردن از کامل پروتکل مناسب است مثل DHCP و FTP
۴- برای مشتریان زیاد مناسب است ، مثل برنامه های streaming media همانند IPTV
۵- مناسب میباشد برای ارتباطات یکسو و همچنین برای پخش اطلاعات .
برنامه ها از سوکت های دیتاگرام برای برقراری کردن ارتباط هاست به هاست استفاده میشود. پروتکل لایه انتقال UDP میباشد. UDP یک تضمین برای دریافت کردن پیام در پروتکل لایه ی بالاتر نمی کند و لایه ی UDP در خود پیام را نگه نمیدارد .به همین علت به UDP پروتکل انتقال نامطمئن را رها میشود.